روش های ترک اعتیاد به مورفین،زمان بندی ترک و کاهش علائم دفع مورفین
تحمل فیزیکی و یا وابستگی به مورفین می‌تواند طی چند هفته از مصرف مورفین به طور منظم ایجاد شود. وابستگی فیزیکی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم عصبی مرکزی به وجود مورفین عادت می‌کند و بطور شیمیایی، وجود مواد شیمیایی در مغز را تلافی می‌کند. هنگامی که شما مصرف مورفین را متوقف می‌کنید، سیستم عصبی مرکزی به زمان نیاز دارد تا خواص شیمیایی ماده‌ی خود را مجددا تحت قاعده و اصول معینی درآورد (کالیبره کند)، به همین دلیل است که علائم ترک مورفین زمانی که شما دیگر دوز را مصرف نمی‌کنید یا مصرف مورفین را پس از یک دوره وابستگی متوقف می‌کنید، رخ می‌دهند.
علائم و نشانه‌های ترک مورفین و دفع مسمومیت
علائم ترک اعتیاد به مورفین می‌توانند زمانی ایجاد شوند که فردی که داروها را مصرف می‌کرده است به طور ناگهانی مصرف را قطع می‌کند. مورفین داروی اپیات است، شبیه به هروئین، کدئین و اکسی کدون. مورفین معمولا به عنوان درمانی برای درد شدید تجویز می‌شود. حتی کاربران مشروع دارو ممکن است به لحاظ فیزیکی وابسته به مورفین شوند. افراد معتاد اغلب مبتلا به مقاومت در برابر مورفین می‌شوند، به همین دلیل آنها برای تولید همان اثر نیاز به داروی بیشتری دارند. مصرف کنندگان قانونی عموما مورفین را به صورت قرص مصرف می‌کنند، در حالی که مصرف کنندگان مواد مخدر ممکن است مورفین را خرد کرده و آنرا تزریق کنند یا بکشند. این روش‌های دریافت باعث شدیدتر شدن و سرعت بالا می‌شود، اما خطرناک‌تر از خوردن به صورت خوراکی نیز هستند. هنگامی که شخص مصرف کننده استفاده از دارو را متوقف می‌کند، علائم ترک ممکن است در عرض چند ساعت یا چند روز شروع شوند. علائم ترک می‌توانند از خفیف تا شدید باشند. در طول ترک مورفین، شروع اضطراب شدید و بیقراری شایع است. علائم ترک فیزیکی نیز ممکن است رخ دهند، از جمله عرق کردن، سرما، لرز، مورمور شدن، تهوع، اسهال، استفراغ، درد عضلانی، درد استخوان، آب ریزش بینی، عطسه و سرفه. بی‌خوابی نیز می‌تواند یکی دیگر از علائم ترک مورفین باشد. بعضی از مصرف کنندگان پس از ترک مورفین، مبتلا به توهم می‌شوند. بسیاری از مصرف کنندگان همچنین هنگام متوقف کردن مصرف مورفین، دچار تمایل بیشتری برای مصرف مرفین می‌شوند. شدت علائم ترک مرفین بستگی به مدت زمان و چگونگی مصرف مورفین فرد دارد. توقف ناگهانی دارو نشانه‌های بیشتری نسبت به روش کاهش تدریجی مصرف مورفین، ایجاد می‌کند.
علائم ترک مورفین چقدر باقی می‌مانند؟
طول مدت ترک و دفع مورفین از بدن معمولا به چندین عامل بستگی دارد: دلیل استفاده از مورفین، مدت مصرف، دوز آن، همچنین شخصیت مصرف کننده و دیگر عوامل روانی اجتماعی. مدت زمان علائم ترک برای مورفین نیز بستگی به این دارد که آیا مصرف کننده از نظر روان شناختی وابسته به دارو است یا خیر. شدت علائم نیز به این بستگی دارد که آیا مصرف کننده مرفین را به صورت ناگهانی متوقف کرده است یا به صورت تدریجی. اما به طور کلی، علائم ترک مورفین در عرض 7 تا 10 روز پس از توقف استفاده رفع می‌شوند. از بین رفتن علائم حاد پس از ترک ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد.
زمانبندی ترک مورفین
- 6 تا 14 ساعت اول: علائم معمولا در عرض 6 تا 14 ساعت پس از ترک دارو ظاهر می‌شوند. اضطراب، نوسانات خلقی و تمایلات شدید دارویی اغلب اولین علائمی هستند که ظاهر می‌شوند.
- 15 تا 48 ساعت بعد: علائم مشابه آنفولانزا، مانند عرق کردن، لرز، درد عضلانی، تب و آبریزش بینی، مدت کوتاهی پس از نوبت اول علائم شروع می‌شود. مصرف کنندگان قبلی همچنین ممکن است مشکل خوابیدن، ضربان قلب سریع و احساس سر درگمی و کج خلقی داشته باشند. تهوع و استفراغ ممکن است به عنوان حداکثر علائم فیزیکی در پایان این زمان آغاز شود.
- 3 تا 5 روز بعد: پس از چند روز، بیشتر علائم فیزیکی شروع به محو شدن می‌کنند. درد عضلانی همراه با احساس تهوع شروع به محدود شدن می‌کند. علائم روانی معمولا با دوام هستند.
- روز 6 ام: در حالی که بیشتر علائم فیزیکی فروکش کرده است، اضطراب، تحریک پذیری، افسردگی و میل شدید به دارو ممکن است برای چند هفته تا چند ماه ادامه یابد.
درمان علائم ترک مورفین
درمان برای ترک و دفع مورفین از بدن ممکن است به نظارت پزشکی نیاز داشته باشد، در برخی موارد حتی مراقبت در یک مرکز درمان بستری توصیه می‌شود. این درمان نه تنها به مصرف کننده در طول مرحله ترک کمک می‌کند بلکه به او به منظور به دست گرفتن کنترل دوباره زندگی خود کمک کرده و باعث می‌شود یک بار دیگر به عنوان یک عضو مولد، قوی و مستقل از جامعه ظاهر شود. برخی از درمان‌های علائم ترک مورفین بر پایه‌ی علم پزشکی عبارتند از:
سم زدایی
توصیه می‌شود که مصرف کنندگان هر گونه مواد مخدر را به صورت تدریجی کاهش دهند و کنار بگذارند. این به کاهش علائم ترک کمک می‌کند و همچنین شانس پیشگیری از برگشت را افزایش میدهد. نکته مهم این است که از سوء استفاده از مورفین و پرهیز از استعمال آن جلوگیری کنید. یک کلینیک سم زدایی (سرپایی) یا یک مرکز درمان سرپایی (مرکز توانبخشی) به فردی که به شدت معتاد است و یا سعی در پس زدن عادت خود تنها برای برگشت دارد، کمک خواهد کرد.
درمان‌های طبیعی
چندین شواهد حکایتی وجود دارند که ماساژ، یوگا، طب سوزنی و سایر روش‌های جایگزین می‌توانند به درمان علایم ترک مورفین کمک کنند. در حالی که این موضوع توسط شواهد بالینی کافی پشتیبانی نمی‌شود، این درمان‌ها می‌توانند آرامش و استرس کمتر را افزایش دهند، در نتیجه به درمان کمک می‌کنند. ماساژ همچنین می‌تواند به کاهش درد عضلات و همچنین کنترل میزان درد کمک کند.
داروها
داروها مانند بوپرنورفین (Subutex / Suboxone) یا نالترکسون می‌توانند در دوران ترک مورفین تجویز شوند. داروهای بدون نسخه می‌توانند به کاهش علائم شبیه به سرماخوردگی، درد و دیگر ناراحتی‌های ترک مورفین کمک کنند.
درمان بعد از تشخیص(تراپی)
رفتار درمانی، درمان گروهی یا خانوادگی می‌تواند در طول و پس از مراحل ترک مورفین بسیار مفید باشد. برای شروع، درمانگر می‌تواند مصرف کننده را از طریق سم زدایی و مراحل ابتدایی خودداری، راهنمایی کند. سپس، درمانگر کشف و سعی خواهد کرد که مشکلات یا عارضه‌های ذهنی را که باعث استفاده و سایر رفتارهای خطرناک می‌شوند، حل کند. درمان همچنین سعی خواهد کرد که رفتارهای هم وابستگی در خانواده را هدف گیری کرده و به شناسایی تأثیرات قدرت بخش کمک می‌کند. درمان می‌تواند به یک معتاد کمک کند تا پاسخ‌‌های سالم به استرس بدهد تا رویدادهایی که موجب برگشت اعتیاد می‌شوند به بیمار فشار وارد نکنند.
خودیاری
گروه‌های پشتیبانی می‌توانند به شدت برای معتادین مواد مخدر یا افراد معتاد به مورفین مفید باشند. اسمارت ریکاوری (مدیریت خود برای بهبودی اعتیاد) به معتادان کمک می‌کند تا از رفتارهای اعتیادآور با استفاده از روش‌های رفتار درمانی شناختی (CBT) خودداری کنند. پیوستن به چنین گروه‌های خودیاری به مقابله با میل شدید به مورفین، ایجاد انگیزه، حل مشکلات، مدیریت استرس و تعادل شیوه زندگی کمک می‌کنند.
