اعتیاد به قرص های آرامبخش،خواب آور خطری که نادیده گرفته می شود

آرامبخش ها دسته‌ای از داروهایی هستند که قادر به ایجاد آرامش و یا ایجاد احساس آرامش هستند. از ارامبخش ها به طور معمول برای کمک به آرام کردن افرادی که مشکلات سلامت روانی شدید دارند و یا افرادی که مستعد ابتلا به سطوحی از اضطراب هستند، استفاده می‌شود. دیگر موارد استفاده از آرامبخش‌ها عبارتند از: آماده سازی برای عمل جراحی، القاء خواب، یا کاهش علائم عوارض برای افرادی که در معرض سم زدایی اعتیاد به الکل قرار گرفته‌اند. آرامبخش‌ها در بدن با سرکوب سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند و باعث ایجاد حالت ارام بخشی می‌شوند. از ارام بخش‌ها همچنین به عنوان خواب آورها، داروهای داونر، داروهای ضد اضطراب، آرامش بخش، ضد روانپریشی یاقرص‌های خواب آور اشاره می‌شود نام‌های عام برای آرام بخش‌ها شامل ترانکس، بنزوس، موگیز، یا بنیس است. بسیاری از ارامبخش‌ها می‌توانند بسیار اعتیاد آور باشند و ممکن است فرد در استفاده از آن‌ها زیاده روی کند.

گروه بندی آرامبخش‌ها

---

آرامبخش‌ها را می‌توان به دو دسته مختلف تقسیم کرد که عبارتند از:

آرامبخش‌های اصلی

آرامبخش‌های اصلی، که به نام داروهای ضد روان پریشی نیز شناخته می‌شوند، برای درمان بیماری‌های روانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ارامبخش‌ها اغلب در درمان اسکیزوفرنی، اختلال دلوسیونال، مانیا یا هر وضعیت دیگر که در آن مشکلات روانی وجود دارد، می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. آرامبخش‌ها گاهی در بیماران که مشکلات روانی ندارند اما دچار تغییرات و اختلالات خلقی هستند، تجویز می‌شوند. آرامبخش‌های اصلی غیر اعتیاد آور هستند و احتمال وابستگی به آن‌ها نیز کم است.

نام علمی آرام بخش‌های اصلی

• فنوتيازين
• تيوکسانتن
• بوتیروفنون
• ترکیبات پپپرازین
• ترکیبات پیپریدین

نام تجاری آرامبخش‌های اصلی

• هالدول
• تورازین
• پرولیکسین
• اترافون
• کمپازین

آرامبخش‌های کوچک

ارامبخش‌های کوچک‌تر به عنوان بنزودیازپین‌ها طبقه بندی می‌شوند. بنزودیازپین‌ها دارای بسیاری از کاربردهای درمانی مانند درمان اضطراب، بیخوابی، تشنج، اسپاسم عضلانی و اعتیاد به الکل هستند. این نوع از ارام بخش‌ها اغلب بیش از حد مورد استفاده قرار می‌گیرند و بسیار اعتیاد آور هستند. بر خلاف آرام بخش‌های اصلی، هنگامی که بیش از حد مصرف می‌شوند، توانایی ایجاد یوفوریا را دارند. مصرف کنندگان وابسته به بنزودیازپین‌ها در صورت عدم وجود دارو علائم دردناک ناشی از عوارض را از خود نشان می‌دهند.

نام علمی آرام بخش‌های کوچک

• الپرازولام
• دیازپام
• فلوئیترازپام
• لورازپام

نام تجاری آرامبخش‌های کوچک

• زاناکس
• کلونپین
• والیوم
• آتیوان

باربیتورات‌ها دسته دیگری از داروها هستند که بعضی اوقات به عنوان ارامبخش شناخته می‌شوند. باربیتورات‌ها در گذشته برای اثرات هیپنوتیک و ضد اضطرابی که داشته‌اند مورد استفاده قرار گرفته‌اند. به تازگی از بنزودیازپین‌ها به عنوان جایگزین باربیتورات‌ها استفاده می‌شود، زیرا بنزودیازپین‌ها احتمال اعتیادآوری کمتری دارند، احتمال مرگ در اثر مصرف بیش از حد آن‌ها کمتر است و عوارض جانبی کمتری نیز نسبت به باربیتورات‌ها دارند. یک سوم از کل مرگ و میر ناشی از مصرف داروهای  آلپرازولام در اثر استفاده از باربیتورات‌ها گزارش شده است. اگرچه هنوز هم از باربیتورات‌ها در درمان اختلالات تشنج استفاده می‌شود. داروهای دسته باربیتورات‌ها شامل آموباربیتال، پنوباربیتال و سکوباربیتال هستند. نام‌های تجاری باربیتورات ها عبارتند از  آمیتال، نمبوتال و سکونال.

آمار استفاده از داروهای آرامبخش

---

مردان و زنان از کلیه گروه‌های سنی می‌توانند نسبت به اعتياد به آرامشبخش‌ها مستعد باشند. مطالعات خطر اعتیاد به این داروهای ناشی از مصرف بیش از حد را نشان داده‌اند. در ادامه برخی از آمار مربوط به مصرف بیش از حد آرامبخش‌ها ذکر شده‌ اند:

• باربیتورات‌ها، نوعی ارامبخش هستند که عامل اصلی حدود یک سوم موارد مرگ و میر مربوط به استفاده از داروهای آرامبخش محسوب می‌شوند.
• سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تخمین می‌زند که برای بیش از 60 میلیون نفر سالانه یک نوع آرام بخش تجویز می‌شود.
• یک نفر از هر پنج نوجوان نشان داده‌اند که از محرک‌های تجویزی و ارامبخش‌ها استفاده می‌کنند.

خود درمانی با این داروها 

---

گاهی اوقات افراد با استفاده از داروهای آرامبخش خود را درمان می‌کنند، این امر بسیار خطرناک و غیر حرفه‌ای است. داروهایی که توسط یک متخصص حرفه‌ای تجویز نشده‌اند ممکن است با بروز عواقب شدید جسمی و روانی همراه باشند. بیماران داروهایی را که برای شرایط خاص تجویز شده‌اند، از قبیل آرامبخش برای اختلال هراس ناشی از حمله شدید و تحت نظارت پزشک مصرف می‌کنند. همچنین از این داروها برای موارد دیگر از قبیل القاء خواب، کاهش اضطراب ناشی از شرایط زندگی استرس زا، بهبود خلق و خوی هنگام افسردگی و یا افزایش انرژی اضافی استفاده می‌شود.

سوء مصرف آرامبخش‌ها

---

در بین ارامبخش‌ها باربیتورات ها و بنزودیازپین ها بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده غیر پزشکی یا تفریحی از این نوع داروها گسترش یافته است. استفاده کنندگان از مواد محرک اغلب جهت کاهش اضطراب و ناراحتی از آنها استفاده می‌کنند که این حالت ارامبخشی نیز پس از مدتی از بین می‌رود. هر دو دسته باربیتورات و بنزودیازپین ها از لحاظ روحی و فیزیکی اعتیاد آور هستند. مصرف کنندگان وابسته به این مواد علائم ناشی از عوارضی را تجربه می‌کنند که می‌توانند شامل بی قراری، بی خوابی و تشنج تا مرگ باشند.

علل اعتیاد به قرص‌های ارامبخش

---

چندین عامل می‌توانند اعتیاد به آرامبخش‌ها را ایجاد کنند؛ زیرا این داروها باعث ایجاد وابستگی از راه‌های مختلف می‌شوند. از آنجایی که ارامبخش‌ها توانایی ایجاد یک اثر آرام بخشی دارند، فردی که از دارو استفاده می‌کند، معمولاً پس از آن که اثر کاهش می‌یابد، تمایل به مصرف مجدد آن دارد. هنگامی که دوز مصرف آرامبخش افزایش می‌یابد، سطح تحمل فرد نسبت به این ماده بالا می‌رود. این امر باعث می‌شود که فرد نه تنها تمایل به استفاده مجدد از دارو داشته باشد، بلکه خواهان افزایش مقدار آنها نیز خواهد بود. علت دیگر این است که افراد ممکن است هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی وابسته به استفاده از داروی آرامبخش شوند. به عنوان مثال، اگر آرامبخشی برای از بین بردن اضطراب تجویز شود، فرد ممکن است وابسته به دارو باشد، زیرا به طور مکرر برای کاهش اضطراب به صورت روزانه استفاده می‌شود. ممکن است فرد به دلیل احساس‌‌های بودن که در هنگام مصرف آرامبخش ایجاد می‌شود، به آن وابسته شوند و این وابستگی می‌تواند به سرعت به اعتیاد تبدیل شود. ارام بخش‌ها ممکن است به عنوان یک روش موقت برای رهایی از درد جسمی و احساسی مورد استفاده قرار گیرند، و افراد ممکن است در چرخه مرگبار اعتیاد به دلیل مرز بسیار نزدیک بین استفاده دارویی و وابستگی شدید، گرفتار شوند. برای جلوگیری از عواقب ناشی از اعتیاد به داروهای آرام بخش، لازم است که به یک پزشک متخصص مراجعه کنیم.

علائم و نشانه‌ها

---

ممکن است در صورت استفاده از  آلپرازولام این نگرانی برای شما ایجاد شود  که به آن‌ها وابسته یا معتاد شوید. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با مشکل اعتیاد به آرامبخش‌ها مبارزه می کنید، علائم و نشانه‌های خاصی مرتبط با این مشکل آشکار خواهد شد. اگر علائم زیر را مشاهده کردید، باید به اعتیاد نسبت به آرامبخش‌ ها مشکوک شوید:

• افزایش خواب آلودگی
• لرزش دست‌ها
• دشواری در تمرکز
• ضربان سریع قلب، ضربان نامنظم قلب
• تنفس نامنظم یا مشکل در تنفس
• از دست دادن حافظه یا سردرگمی
• پاسخ‌های عاطفی نامشخص
• سرگیجه، تهوع
• در موارد مصرف بیش از حد، مرگ

تأثیرات وابستگی به آرامبخش‌ها

---

متاسفانه، اعتیاد به  آلپرازولام برای شما یا عزیزتان هزینه‌بر است. در حالی که علائم فیزیکی اعتیاد ممکن است واضح‌تر باشند، آثار مخرب اعتیاد به ارامبخش‌ها محدود به موارد ذکر شده نیست. اعتیاد به آرامبخش‌ها می‌تواند زندگی شما را به شیوه‌های زیر تحت تأثیر قرار دهد.

خطرات سلامتی ناشی از مصرف همزمان الکل و ارام بخش‌ها

---

الکل و آرام بخش‌ها به عنوان سرکوب کننده‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS)طبقه بندی می‌شوند و باعث بروز بسیاری از علائم مشابه می‌گردند. آرامبخش‌ها از جمله داروهای تجویز شده رایج هستند و الکل یکی از رایج‌ترین مواد اعتیاد آور است. این دو ماده رایج هنگامی که مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند خطرناک هستند و زمانی که ترکیب می‌شوند خطرناک‌تر نیز می‌گردند. مصرف الکل در مقادیر زیاد می‌تواند تنفس فرد و ضربان قلب را به شدت کاهش دهد. اثرات نوشیدن الکل همچنین شامل آهسته‌تر شدن فعالیت مغز است که می‌تواند بر حافظه فرد، هماهنگی و توانایی تصمیم گیری تأثیر بگذارد. ارامبخش‌ها نیز می‌توانند تنفس فرد و ضربان قلب و فعالیت مغز را کاهش دهند. ترکیب الکل و ارام بخش تأثیر سینرژیست دارد به این معنی که علائم نرمال هر دو ماده در صورت مصرف همزمان افزایش می‌یابند. الکل و آرام بخش به طور مستقیم بر گیرنده اسید گاما آمینو بوتیریک (GABA) که انتقال دهنده عصبی مهار کننده اصلی مغز انسان است، تأثیر می‌گذارد. مصرف همزمان الکل و آرامبخش می‌تواند فعالیت سیستم عصبی مرکزی را مختل کند و علائم شدیدی را ایجاد کند که ممکن است فرد را در معرض خطر قرار دهد. خطرات سلامتی مصرف همزمان الکل و ارامبخش‌ها عبارتند از:

• دشواری در تنفس
• از دست دادن هوشیاری
• ایست تنفسی
• ایست قلبی
• کما
• مرگ

حتی اگر فرد الکل را در حدی بنوشد که از نظر عام میزان متعادلی محسوب می‌شود و تنها مقدار کمی از داروی آرام بخش را حتی چنان چه توسط پزشک تجویز شده باشد، به طور همزمان استفاده کند، این ترکیب هنوز هم می‌تواند خطرناک باشد. هرگز ارام بخش‌ها را به هیچ وجه با یکدیگر ترکیب نکنید و هرگز از این داروها در مقادیر زیاد استفاده نکنید. هنگامی که یک فرد بدون توجه به خطرات احتمالی ترکیبات مواد از مواد مختلفی استفاده می‌کند تا بتواند احساسات یوفوریا را داشته باشد، احتمالاً از اعتیاد رنج می‌برد و در معرض خطر بروز عوارض سلامتی جدی است. سوء استفاده از الکل و آرام بخش‌ها منجر به بروز اعتیاد می‌شود، بیماری‌ای که نیاز به درمان دارد. مهم نیست که تا چه حد اعتیاد پیشرفت می‌کند و مهم نیست که چقدر فرد احساس کند که برای درمان به مصرف مواد مخدر و الکل نیاز دارد، بهبود و درمان همیشه امکان پذیر است. شما می‌توانید یک زندگی بدون مواد مخدر را از طریق حمایت عزیزان و با کمک یک متخصص حرفه‌ای درمان اعتیاد داشته باشید.