کروکودیل ماده ی مخدری که گوشت و پوست را با هم می بلعد

کروکودیل ماده مخدر مرگباری مانند هروئین است. این ماده سنتزی است، در صنایع داروسازی تولید نمی‌شود و به طور طبیعی در گیاهان وجود ندارد. کروکودیل مایعی زرد رنگ با بویی تند و زننده است که پس از تزریق، تسکین موقتی مانند نشئگی را ایجاد می‌کند. وجه تسمیه کروکودیل این است که این مخدر پوست مصرف کننده را مانند پوست کروکودیل می‌کند، پوست دور ناحیه تزریق تغییررنگ می‌دهد و مانند پوست تمساح فلسی می‌شود. البته عده‌ای نیز معتقدند که این مخدر از آن رو کروکودیل نامیده می‌شود که از کدئین موجود در دارویی به نام آلفا کلروکودید استخراج می‌شود. کروکودیل در مناطقی مصرف می‌شود که به دسترسی به هروئین دشوار است. این مخدر خطرناک برای افرادی جذاب است که در سودای سرخوشی هستند، نشئگی کروکودیل شبیه هروئین است، با این تفاوت که کروکودیل ارزان‌تر از هروئین است، راحت‌تر به دست می‌آید و احساس آرامش و تسکین درد را القاء می‌کند.

روش ساخت کروکودیل

سهولت تهیه کروکودیل در خانه، دلیل اصلی شایع شدن مصرف آن در کشورهای مختلف است. این مخدر مخلوطی از مواد شیمیایی مسکن کدئین، ید، تینر رنگ، بنزین، اسید هیدروکلریک و فسفر قرمز است. فسفر قرمز از روی جعبه کبریت تراشیده می‌شود. با جوشاندن این مخلوط مایعی با بوی زننده به دست می‌آید که تزریق آن حالت سرخوشی ایجاد می‌کند. ماده اصلی کروکودیل دزومورفین است که دانشمندان آن را به عنوان جایگزین قوی‌تر مورفین می‌شناسند. اما چون دزومورفین در ساخت مخدر کروکودیل با مواد دیگری ترکیب می‌شود، نمی‌توان با اطمینان گفت که چه مقدار دزومورفین در یک پخت وجود دارد. اما شکی نیست که با مخلوط کردن این مواد و جوشاندن آنها با یکدیگر، ماده‌ای سمی به دست می‌آید.

نشانه‌ها و علائم اعتیاد به کروکودیل

نشانه‌های خاص اعتیاد به مخدر کروکودیل عبارت است از:

•  سبز و فلسی و زبر شدن پوست
•  پوست در بعضی ناحیه‌ها فاسد و پوسته پوسته می‌شود.
•  قانقاریا
•  تاول باز
•  زخم و ضایعه پوستی
•  عفونت کردن پوست در ناحیه‌های متعدد
•  پوسیدن و فاسد شدن انگشتان دست و پا و افتادن آنها
•  فاسد شدن گوشت و جدا شدن آن از استخوان
• اضطراب شدید
•  میل و هوس شدید به مصرف کروکودیل

انواع اختلال‌های همزمان با مصرف کروکودیل

چون کروکودیل مخدری مانند هروئین، البته قوی‌تر از آن است، اختلال‌هایی که همزمان با مصرف این دو مخدر بروز می‌یابد، شبیه به هم است. اختلال‌های همزمان با مصرف کروکودیل عبارتند از:

افسردگی

مطالعاتی که بر روی اسکن‌های مغز بیماران دچار افسردگی شدید و معتادان به مواد مخدر انجام شده است، نشان می‌دهد که رخدادهای مغزی این دو گروه به هم شبیه است و بیمار از علائمی چون تحریک پذیری، بی‌خوابی، اضطراب و دشواری برای تمرکز کردن رنج می‌برد. پژوهش‌ها نشان داده است که احتمال اعتیاد بیماران دچار افسردگی شدید بالا است و معتادان به مواد مخدر نیز در معرض ابتلا به افسردگی قرار دارند. 54 ـ 32 درصد از بیماران دچار افسردگی شدید مواد مخدر مصرف می‌کنند.

اسکیزوفرنی

متخصصین معتقدند که شیوع بالای سوء مصرف مواد در میان بیماران دچار اسکیزوفرنی از تلاش این بیماران برای خوددرمانی با مواد مخدر نشأت می‌گیرد، بیمار امیدوار است که مواد مخدر عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای ضدروان پریشی را برطرف کند. بیش از 50 % از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی الکل یا مواد مخدر مصرف می‌کنند. اسکیزوفرنی باعث نقص عملکرد بخشی از مغز می‌شود که سیستم پاداش و انگیزش را کنترل می‌کند و بیمار را در برابر اعتیاد به سوء مصرف مواد آسیب‌پذیر می‌کند.

آسیب‌های دائمی ناشی از مصرف کروکودیل

کروکودیل مخدر آسیب‌های شدیدی را ایجاد می‌کند که دائمی است. این آسیب‌دیدگی به سرعت بروز می‌یابد، چون بافت‌هایی که این ماده سمی در آن تزریق می‌شود، فاسد می‌شود و می‌میرد. مصرف درازمدت کروکودیل به عصب‌ها و اندام‌های بدن آسیب می‌زند.

آسیب عصبی

افرادی که به مصرف مخدر کروکودیل ادامه می‌دهند، با مشکل آسیب دائمی اعصاب روبرو می‌شوند. مشکلات عصبی به اختلال‌های گفتاری، حرکات نامنظم غیرارادی و تحت کنترل نداشتن حرکات چشم دامن می‌زند که به نوبه خود به خیره شدن به فضای خالی می‌انجامد. کروکودیل شبه‌افیونی مانند مورفین است، بنابراین دوزهای بالای آن حس فرد را به مرور زمان تغییر می‌دهد. هرچند از مخدرها به عنوان مسکن استفاده می‌شود، اما مخدرها گاهی اوقات درد را تشدید می‌کنند. پژوهشگران در تلاش‌ هستند تا سازو کار این تاثیر و شیوه معکوس کردن آن را تشخیص دهند. بیمارانی که قبل از جراحی مورفین مصرف می‌کنند، نسبت به بیمارانی که این دارو را دریافت نکرده‌اند، درد بیشتری را پس از جراحی حس می‌کنند. یک دلیل تشدید درد این است که مواد مخدر باعث می‌شود که سلول‌های عصبی، موسوم به میکروگلیا بیش‌فعال شوند. میکروگلیا سلول‌هایی عصبی‌اند که از دیگر سلول‌های عصبی به نام نورون محافظت می‌کنند. نورون سلولی عصبی است که سیگنال‌های بدن به مغز را تقویت می‌کند. میکروگلیا از طریق مقابله با عفونت، از نورون‌ها محافظت می‌کنند. درهر حال مواد مخدر باعث بیش‌فعالی میکروگلیا می‌شوند، بنابراین این سلول‌ها سیگنال‌های قوی‌تری را به نورون‌های درد می‌فرستند و به این ترتیب آسیب عصبی بروز می‌یابد.

آسیب بدنی خارجی

یکی از عوارض مصرف کروکودیل که از مخلوطی از مواد شیمیایی سمی تهیه می‌شود، از بین بردن گوشت بدن انسان است که در نهایت به فساد و افتادن انگشتان دست و پا می‌انجامد. بخش‌های بزرگی از بافت عضله فاسد می‌شود و به معنای واقعی کلمه، از بدن جدا می‌شود و استخوان زیر بافت نمایان می‌شود. چنانچه مرگ بافت ناحیه‌ی بزرگی را درگیر کند، باید جراحی قطع بازو یا پا انجام شود تا از عفونت جلوگیری شود. بدیهی است که این عمل‌ها توانایی حرکتی و سطح فعالیت بیمار را تا پایان عمر محدود می‌کند. جای زخم و ضایعه‌های پوستی باقی می‌ماند، این اسکارها لکه‌های عمقی از پوست سیاه، ناهموار و مرده است.

آسیب بدنی داخلی

مواد شیمیایی سمی موجود در کروکودیل مخدر به اندام‌های داخلی، مانند کلیه و کبد آسیب می‌زند. کبد وظیفه سم‌زدایی مواد شیمیایی مضر را به عهده دارد. اما اگر حجم مواد سمی وارد شده به بدن زیاد باشد، کبد نمی‌تواند سم‌زدایی را به خوبی انجام دهد و آسیب می‌بیند. کبد می‌تواند خود را ترمیم کند، اما مصرف درازمدت مواد شیمیایی سمی آسیبی دائمی را ایجاد می‌کند. کلیه مواد شیمیایی سمی را تصفیه و همراه با ادرار از بدن خارج می‌کند. اما مصرف درازمدت مواد شیمیایی سمی به واحدهای تصفیه کننده داخل کلیه آسیب می‌زند و از خروج مواد مضری از بدن جلوگیری می‌کند، که فقط شامل سموم موجود در مخدر کروکودیل نمی‌شود.

آیا کروکودیل باعث تسکین درد می‌شود؟

دزومورفین، ماده فعال ضددردی است که در ساخت مخدر کروکودیل به کار برده می‌شود، دزومورفین مسکنی است که ده برابر قوی‌تر از مورفین است. هرچند دزومورفین سریع‌تر از مورفین عمل می‌کند، اما اثر تسکین دهندگی آن درازمدت نیست. بنابراین چون اثر دزومورفین سریع از بین می‌رود، احتمال این که ایجاد اعتیاد و وابستگی کند، بالا است.

چگونه کروکودیل می‌تواند درد را تسکین دهد؟

از آنجایی که کروکودیل گیرنده‌های مخدر روی سلول‌های عصبی را فعال می‌کند، مسکن یا ضددردی موثر به شمار می‌رود. گیرنده‌های مخدر پروتئین‌هایی هستند که روی سطح سلول‌های عصبی کاهش دهنده درد قرار دارند. بدن به طور طبیعی موادی شیمیایی را تولید می‌کند که شدت درد را کاهش می‌دهد، اندورفین یک نمونه از این مسکن‌های طبیعی است که هنگام ورزش کردن آزاد می‌شود. اندورفین نه تنها درد را کمتر می‌کند، بلکه باعث می‌شود، حس بهتری داشته باشیم. کروکودیل نیز مانند مورفین به سلول‌های عصبی متصل می‌شود و تحریک‌پذیری آنها را کاهش می‌دهد. سلول‌های عصبی کند شده سیگنال‌ها را با سرعت کمتری ارسال می‌کنند، بنابراین احساس درد با سرعت کمتری به نخاع و مغز می‌رسد یا اصلاً منتقل نمی‌شود.