نقش اعضای خانواده در جلوگیری از عود اعتیاد و بازگشت مجدد به مواد مخدر

اعتیاد فقط بر فردی که دچار سوء مصرف مواد شده است تأثیر نمی‌گذارد. اعتیاد یک بیماری است که بر همه اعضای خانواده تأثیر دارد زیرا باعث بروز برخی رفتارهای ناسالم برای حفظ تعادل در یک خانواده نامتعادل می‌شود. اعضای خانواده ممکن است برای غلبه بر ناتوانی و آشفتگی در خانواده چشم خود را روی واقعیت ببندند و ممکن است کودکان در این خانواده مطرود شده یا از خانه خارج شوند. اعضای این خانواده ممکن است به طور ناخواسته نقش یک ترغیب‌کننده را به عهده بگیرند،به طور مثال با توجیه کردن شرایط و بهانه درست کردن برای عزیزان خود ممکن است این کار را انجام دهند.زمانی که یکی از عزیزان شما در دوران بازپروری است، درک نقش خانواده در اعتیاد و کار کردن برای بازیابی عملکرد خانواده یک عامل حیاتی در دست‌یابی به پاکی و عدم مصرف بلند مدت مواد مخدر است.

اعتیاد چیست؟

برای درک تأثیر متقابل اعتیاد و خانواده بر هم، درک خود اعتیاد بسیار مهم است. ویژگی اعتیاد این است که فرد معتاد ناتوان از قطع مصرف مواد حتی با دیدن مشکلات ایجاد شده در زندگی خود است. این یک بیماری لغزشی پیش‌رونده و مزمن در مغز است که بر عملکرد و رفتار مغز تأثیر می‌گذارد.

• مزمن بدان معنی که اعتیاد درمان ندارد اما می‌توان برای مدتی طولانی از آن دور بود.
• پیش‌رونده بدان معنی که بدون کمک تخصصی، معمولاً اعتیاد بدتر می‌شود.
• لغزش بدان معنی که استفاده دوباره از دوران بهبودی می‌تواند باعث بازگشت دوباره اعتیاد شود، در این حالت علی‌رغم بروز مشکلات، فرد معتاد دوباره از مواد استفاده می‌کند.
• بیماری بدان معنی که اعتیاد باید به طور سیستماتیک تشخیص داده شده، مشاهده و درمان شود و از آن جلوگیری شود. این بیماری مانند بسیاری از بیماری‌های مزمن دیگر نظیر دیابت و فشار خون بالا، یک پایه محیطی و بیولوژیکی دارد.

لغزش چیست؟

لغزش در اعتیاد بسیار شایع است. مطالعات نشان می‌دهد که حدود نیمی از افراد که پس از مصرف سنگین مواد به دوران تعادل در بهبودی رسیده‌اند، به احتمال 70 تا 90 درصد حداقل دچار لغزشی خفیف تا متوسط می‌شوند، به عبارت دیگر، تعداد کمی از افراد می‌گویند که "من می‌خواهم پاک شوم"، به سمت مراکز درمانی رفته و هر گز دوباره از مواد استفاده نمی‌کنند. در این حالت، اعتیاد بسیار شبیه به بیماری‌های مزمن دیگر است. همانند اعتیاد به مواد شیمیایی، درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، آسم و فشار خون بالا معمولاً با شکست مواجه شده و بیماری دوباره عود می‌کند، در این صورت شما غالباً با عواقب ناگواری مواجه می‌شوید، بنابراین بدون توجه به نوع بیماری‌های مزمن، در نهایت هر فرد سبک زندگی خود را تنظیم کرده و مسئولیت مدیریت مراقبت از خود را باید به عهده بگیرید. متأسفانه، ترک مواد مخدر (سم‌زدایی) قسمت راحت و آسان ترک اعتیاد است. تغییر رفتارهایی که بیمار را مجبور به ادامه مصرف مواد مخدر می‌کند بسیار دشوار است.

علت لغزش چیست؟

معمولاً معتادانی که دوباره به سمت مواد مخدر می‌روند تقریباً همیشه این کار را در واکنش به نشانه‌های مرتبط با اعتیاد مانند دیدن متعلقات مصرف ماده مخدر یا دیدن مکان‌های مرتبط با مواد مخدر انجام می‌دهند. این محرک‌ها یک نتیجه ثانویه از فرایند شکل‌گیری دو مرحله‌ای اعتیاد است. در مرحله اول، عملکرد پاداش مغز بیش از حد تحریک شده و گفته می‌شود که مصرف مواد باعث خوب شدن حال فرد می‌شود. این حالت، او را ترغیب به مصرف دوباره می‌کند. در مرحله دوم، تحریک بیش از حد دوباره مراکز پاداش‌دهی مغز باعث تغییرات بلند مدت در نحوه عملکرد بقیه قسمت‌های مغز مانند بخش‌های مرتبط با حافظه، تکانشی و تصمیم‌گیری می‌شود. یک مثال مناسب، آمدن سیل در خانه است. شما از وان حمام خارج شده و در حالی که فراموش کرده‌اید که شیر آب را ببندید برای گذراندن تعطیلات آخر هفته حرکت می‌کنید. جریان آب به سمت سالن خانه می‌آید، مانند آبشار از پله‌ها پایین آمده و به سمت سالن نشیمن جریان می‌یابد. زمانی که شما بازمی‌گردید، می‌بینند که دیوارها خراب شده و گل ایجاد شده و کف‌های چوبی از بین رفته و پوسته شده‌اند. مشکل اصلی این بوده است که شما شیر آب را نبسته بودید اما اکنون کف خانه و دیوارها از بین رفته و خراب شده‌اند. بستن شیر آب (سم‌زدایی) باعث‌ترمیم خرابی‌های ناشی از وجود آب (ماده مخدر) در بقیه قسمت‌های خانه (مغز) نمی‌شود. تصویربرداری‌های مدرن از مغز نشان می‌دهد که استفاده از مواد مخدر بر ارتباطات بین قسمت تگمنتال شکمی (که بخشی از قسمت پاداش‌دهی مغز است) تأثیر گذاشته و قطب‌های حافظه (مانند هیپوکامپوس) را تغییر می‌دهد، بنابراین، برای افراد معتاد، محرک‌ها باعث آسیب‌دیدگی بخشی از ارتباطات مغزی می‌شود. به همین دلیل معتادین به شدت نسبت به نشانه‌های مصرف مواد مخدر در گذشته واکنش نشان می‌دهند و همچنین در برنامه‌های درمانی به طور مستمر به این افراد توصیه می‌شود که از مکان‌ها و چیزهایی که آنها را در گذشته در مورد اعتیاد داشته‌اند دوری کنند.

منطقه خطر

مطالعات متعدد نشان می‌دهد که 90 روز اول دوران بهبودی زمانی است که بیشترین احتمال لغزش وجود دارد. این بدان دلیل است که مواد مخدر باعث اختلال در سیستم پاداش‌دهی مغز شده و ترمیم آن زمان زیادی لازم دارد. متأسفانه، گرایش به مصرف مواد مخدر معمولاً قبل از این که فرد بهتر شود بیشتر می‌شود. در واقع، هر چه فرد معتاد زمان بیشتری پاک بماند، واکنش‌های او نسبت به نشانه‌های اعتیاد شدیدتر می‌شود، به عبارت دیگر، پاک بودن به مدت 60 روز به مراتب دشوارتر از پاک بودن در مدت 6 روز است. مسائل روانی زمینه‌ای مانند اضطراب و افسردگی نیز ممکن است در صورت کاهش مصرف مواد مخدر اتفاق بیفتد. درمان مناسب این علائم به مرور زمان کاهش یافته اما از 30 تا 90 روز پاک بودن، اوج مشکلات است. جنبه مثبت این است که پس از 90 روز پاکی، احتمال خویشتن‌داری نسبت به مصرف مواد به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد که مهم‌ترین دلیل ادامه درمان به مدت بیش از 30 روز استاندارد است. پس از یک سال پاک بودن احتمال خویشتن‌داری و ترک مواد مخدر به میزان بسیار زیادی افزایش می‌یابد. شناخت محرک‌ها در طول دوران اولیه درمان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا پیشگیری از لغزش در این دوران بسیار دشوار است. یک نکته مثبت در هنگام لغزش می‌تواند شناخت محرک جدید باشد. به عنوان مثال، بیمار ممکن است متوجه شود که چگونه یک موسیقی خاص (لحن مورد استفاده در آهنگ) باعث لغزش او شده است. پس از این می‌توان این موسیقی‌ها را از روی موبایل، کامپیوتر یا تبلت بیمار پاک کرد. در مورد رادیو، فرد معتاد ممکن است متوجه محرک شده و با تغییر ایستگاه رادیویی، تماس با یک حامی یا رفتن به یک جلسه، عملی متضاد آن را انجام دهد. به علاوه، اگر فرد معتاد به طور ناگهانی تمایل به شنیدن آن موسیقی پیدا کند، مسلماً نشانه وجود مشکلات عمیق‌تر بوده که باید برطرف شوند. با درک این موضوع وی می‌تواند به طور فعال‌تری با مشکلات عمیق‌تر مواجه شده و به طور همزمان در مواقع مواجهه یا محرک‌های دیگر برای لغزش مقاومت نماید.

 منطقه امن

نکته جالب این که محرک‌ها در دوره بازتوانی مشابه دوران مصرف ماده مخدر ایجاد می‌شوند. این یکی از مهم‌ترین دلایلی است که مراکز درمان برای نگهداری معتادان در مرکز به مدتی بیش از 30 روز بیان می‌کنند. حضور مکرر در گروه‌های درمانی و جلسات 12 مرحله‌ای به یادگیری نشانه‌های محرک در دوره بازتوانی کمک می‌کند. به عنوان مثال، زمانی که فرد معتاد از اعضای دیگر گروه می‌شنود که در هنگام گرایش شدید به مصرف ماده مخدر بلافاصله با یک فرد پاک دیگر تماس می‌گیرند و از او کمک می‌خواهند، او هم در نهایت حرکتی مشابه در هنگام تمایل شدید به مصرف ماده مخدر انجام خواهد داد. در این حال، فرد معتاد یک محرک برای بازتوانی ایجاد می‌کند و دفعه بعدی و در زمان یک تمایل قوی به مصرف، گوشی تلفن را برداشته و به جای تماس با یکی از پخش‌کننده‌های محلی مواد مخدر با یکی از دوستان پاک خود تماس می‌گیرد، بنابراین تحریک در این وضعیت ایمن بوده و باعث قوت قلب می‌شود، در چنین وضعیتی احتمال لغزش فرد معتاد کاهش می‌یابد. اضطراب و استرس ناشی از احتمال لغزش در برابر محرک نیز برطرف می‌شود. به مرور زمان، فرد معتاد به طور ناخودآگاه می‌تواند نشانه‌ها را از پاداش استفاده از مصرف مواد مخدر جدا کرده و آن با یک پاداش دیگر که ناشی از پاکی و عدم لغزش است جایگزین کند.

 نقش خانواده در اعتیاد

در بسیاری از موارد، اعضای خانواده فرد معتاد رفتارهای ناسالمی برای مقابله با اثرات منفی اعتیاد از خود نشان می‌دهند. نقش خانواده در اعتیاد شامل رفتارهای ناشی از وابستگی و ترغیب‌کننده است که می‌تواند باعث تشدید اعتیاد و خودداری فرد معتاد از کمک گرفتن از دیگران شود.

ترغیب‌کنندگی

رفتارهای ترغیب‌کننده رفتارهایی هستند که شما به طور مستقیم یا غیر مستقیم برای حمایت از عزیزانتان که گرفتار سوءمصرف مواد مخدر هستند انجام می‌دهید. رفتارهای ترغیب‌کننده باعث می‌شوند که فرد با عواقب و نتایج ابتلا به اعتیاد روبرو نشده و باعث حفظ آرامش و اعتماد عزیز شما شده و به وی کمک می‌کند تا در شرایطی که خارج از کنترل به نظر می‌رسد بتواند کنترل خود را حفظ کند. برخی رفتارهای ترغیب‌کننده عبارتند از:

• مصرف الکل یا مواد مخدر همراه با فرد معتاد برای تحت کنترل داشتن اوضاع، مراقبت از وی در برابر مشکلات یا اطمینان از امن بودن و عدم بروز خشونت در منزل
• کنترل احساسات فردی خودتان برای این که باعث ناراحتی یا عصبانیت عزیزتان که معتاد است نشوید.
• پذیرفتن توجیهات فرد معتاد در مورد مصرف مواد مخدر
• به حداقل رساندن اثرات موقعیت‌های سخت و بد مانند گفتن این جمله به خود که اوضاع می‌توانست از این هم بدتر باشد.
• حفظ تصویر ذهنی فرد معتاد یا خودتان با ناچیز نشان دادن عواقب ابتلا به اعتیاد مانند بهانه‌تراشی برای رفتارهای انجام شده، وثیقه گذاشتن برای آزاد کردن او از زندان یا انجام وظایف و مسئولیت‌های وی به‌جای در زمانی که قادر به انجام آنها نیست.
• گمراه کردن و گول زدن دیگران و نشان دادن این که اوضاع در خانه خوب است.
• احساس گناه داشتن در زمانی که فرد معتاد باید با عواقب اعتیاد خود مواجه شود و تصور این که شما باید کاری انجام می‌دادید که اوضاع بهتر می‌شد.

این رفتارها باعث می‌شود که عزیز شما به راحتی به سوءمصرف مواد مخدر یا الکل ادامه داده و به انکار وضعیت موجود برای هر دو طرف کمک می‌کند.

وابستگی

وابستگی زمانی ایجاد می‌شود که شما برخی رفتارهای ناسالم را در تلاش برای سازگاری و انطباق با افزایش ناهنجاری‌های ایجاد شده در سیستم خانواده انجام می‌دهید. اگر شما وابسته باشید، احتمالاً در مورد مشکلات مرتبط با اعتیاد برای عزیزتان بسیار نگران خواهید بود که باعث می‌شود از نیازها و خواسته‌های خود چشم‌پوشی کنید. برخی رفتارهای ناشی از وابستگی عبارتند از:

• نگرانی در مورد سوءمصرف مواد مخدر توسط عزیزتان
• زندگی کردن با دروغ گفتن به خود و دیگران در مورد معتاد بودن عزیزتان
• خودداری از تماس با افراد دیگر فامیل به دلیل این نمی‌خواهید در مورد اعتیاد حرفی زده شود.
• چشم‌پوشی از نیازهای فیزیکی، عاطفی و روانی خود به دلیل تمرکز کامل بر عزیزتان و اعتیاد او
• واکنش‌های غیرمنطقی و حتی خشونت‌آمیز نسبت به مسائل مرتبط با اعتیاد
• کاهش عزت نفس به دلیل این که تمام تمرکز خود را بر عزیزتان می‌گذارید.
• عصبانیت بیجا نسبت به عزیزتان و افراد دیگر مانند کودکان یا حیوانات خانگی
• بروز رفتارهای اجباری ناسالم که به مواجهه با اعتیاد کمک می‌کنند مانند خوردن، خرید کردن یا اینترنت گردی
• تغییر خلق خو بر اساس خلق و خوی عزیز معتادتان: اگر او خوشحال است، شما هم خوشحال خواهید بود اما در غیر این صورت روز شما خراب می‌شود.

رفتارهای ناشی از وابستگی می‌توانند باعث ایجاد فشار زیادی بر روابط شما با عزیز معتادتان شود و کیفیت زندگی خود را به میزان چشمگیری به دلیل اعتیاد عزیزتان کاهش می‌دهید.

چرا برای موفق بودن دوره بازپروری، درمان ضرورت پیدا می‌کند؟

اعتیاد به ندرت خود به خود خوب می‌شود. در بیشتر موارد افرادی که بدون داشتن کمک تخصصی مصرف مواد مخدر را ترک می‌کنند دچار لغزش شده و چرخه مستمر لغزش و ترک مصرف ایجاد می‌شود. درمان برای غلبه بر اعتیاد بسیار مهم است. در هنگام درمان، درمان‌های مختلف بری کاهش مسائل پیچیده زمینه‌ای اعتیاد به کار برده می‌شوند. برخی از مشکلات زمینه‌ای اعتیاد عبارتند از استرس مزمن، بیماری‌های روحی مانند افسردگی و اضطراب، سابقه آسیب‌دیدگی یا فقدان مهارت‌های غلبه بر اعتیاد. درمان‌های رفتار شناختی یکی از پایه‌های درمان اعتیاد است و به بیماران کمک می‌کند تا بتوانند تفکرات، نگرش و رفتارها و لغزش‌های خود را ارزیابی کرده و آنهایی که مخرب هستند را با رفتارهای سالم و مولد جایگزین کنند. در این صورت بیماران مهارت‌ها و روش‌های متعددی برای کمک به غلبه بر استرس، مدیریت گرایش شدید به مصرف مواد، مواجهه با محرک‌ها و وضعیت‌های پرخطر را می‌آموزند. برنامه درمانی با کیفیت شامل درمان‌های سنتی و درمان‌های مختلفی می‌شود که به بیماران کمک می‌کنند تا بتوانند با طیف گسترده‌ای از مسائل فیزیکی، روانی و روحی که آنها را از زندگی خوب بازداشته و در دام اعتیاد نگه داشته است به طور عمیق روبرو شوند و در مورد آنها تأمل کنند. این رویکرد کل‌نگر به افزاش عزت نفس و افزاش خودآگاهی و تقویت اعتماد به نفس کمک کرده و به بیماران در یافتن هدف و معنای زندگی کمک می‌کند.

 نقش خانواده در درمان اعتیاد

حضور افراد خانواده در درمان اعتیاد بسیار مهم است. نقش خانواده در اعتیاد پیچیده است و اعتیاد بر اعضای خانواده از طرق مختلف تأثیر می‌گذارد. از آنجا که ناهنجاری‌های خانوادگی یکی از محرک‌های اصلی لغزش می‌باشد، بهبود وضعیت سیستم خانواده برای افزایش احتمال موفقیت در بلند مدت از اهمیت زیادی برخوردار است. غالباً اعضای خانواده نیاز به درک ماهیت اعتیاد و کاهش اثرات آن در زندگی خود دارند تا بتوانند در دوره بازتوانی فرد معتاد نقش کامل حمایتی خود را اجرا کنند. نقش خانواده در درمان اعتیاد معمولاً شامل حضور در جلسات درمان خانوادگی و ورکشاپ‌های آموزشی روانشناسی می‌شود. خانواده درمانی باعث می‌شود که اعضای خانواده مکانی مطمئن و ایمن برای کار کردن بر روی مسائل متعدد به منظور کمک به بازیابی عملکرد خانواده به عنوان یک عامل مهم در بازتوانی پس از اعتیاد داشته باشند. اعضای خانواده روش‌های سالم برقراری ارتباط و کار کردن برای بازیابی اعتماد و ترمیم ارتباطات آسیب دیده را آموزش می‌بینند. ورکشاپ‌های روانشناسی به خانواده در درک ماهیت اعتیاد و چگونگی تأثیر آن بر عملکرد مغز و رفتار فردی کمک می‌کند. آنها در مورد ترغیب کردن و رفتارهای ناشی از وابستگی آموزش دیده و روش‌ها و مهارت‌های زیادی را برای بهتر کمک کردن به عزیزشان برای تکمیل درمان را می‌آموزند. مشارکت اعضای خانواده در درمان مزایای زیر را به دنبال خواهد داشت:

• کمک به افزاش انگیزش رد دوره درمان
• این کار به اعضای خانواده این فرصت را می‌دهد که احساسات و نگرانی‌های خود را بیان کنند.
• در این مشارکت، اعضای خانواده متوجه می‌شوند که چگونه اعتیاد می‌تواند بر خانواده اثر داشته باشد.
• با این کار بیشترین حمایت اعضای خانواده از فرد معتاد در طول دوره درمان و پس از آن تأمین می‌شود.
• به اعضای خانواده کمک می‌شود که مشکلات و مسائل روحی و روانی ناشی از قرار گرفتن در معرض اعتیاد را شناسایی کرده و کاهش دهند

زمانی که درمان فرد معتاد شروع شد، اعضای خانواده نیز در دوره بازتوانی قرار می‌گیرند. مشارکت در درمان عزیزان به ترمیم سیستم خانواده کمک می‌کند.

نقش خانواده در دوره بازپروری پس از ترک اعتیاد

درمان فقط در صورت کمک اعضای خانواده در بازپروری از اثرات اعتیاد به خوبی پیش می‌رود زیرا تمرکز بر مسائل و مشکلات ناشی از ابتلا به اعتیاد در فرد معتاد است. علاوه بر مشارکت در درمان عزیزان، اعضای خانواده باید از کمک‌های بیرونی برای حل مسائل پیچیده خود که به طور مستقیم و غیر مستقیم به اعتیاد مرتبط است نیز بهره‌مند شوند. بهترین راه برای این کار ورود در درمان و پیوستن به گروه‌های حامی است.

 درمان فردی برای اعضای خانواده

انجمن ملی معتادین به مواد مخدر و الکل بر اهمیت درمان‌های فردی برای افراد خانواده متأثر از اعتیاد تأکید دارد. درمان فردی به شما در طبقه‌بندی احساس‌ها و کاهش رفتارهای ناسالم که در تقابل با اعتیاد شکل گرفته است کمک می‌کند. این کار به طور مؤثری به شما در غلبه بر عصبانیت، خشم و ترس و کاهش اثرات روحی ناشی از قرار داشتن در معرض اعتیاد کمک می‌کند. این کار به شما در درک نقش خانواده در اعتیاد و بازپروری در بلند مدت و کوتاه مدت کمک می‌کند. کودکان کوچک‌تر نیز به میزان زیادی می‌توانند از منافع درمان‌های فردی بهره‌مند شوند و به آنها در پیشگیری از ایجاد و بروز رفتارهای پرخطر و مشکلات مرتبط با مصرف مواد مخدر کمک می‌شود.

 گروه‌های حامی و اعضای خانواده

اعضای خانواده که در عضو گروه‌های حامی هستند بهتر می‌توانند به عزیزان خود در طول دوره درمان و پس از آن کمک کنند. گروه‌های حامی از افرادی تشکیل شده است که تجربیات مشابه با عزیز شما دارند. در زمان نیاز شما به حمایت، آنها یک مکان امن برای بازگشت ایجاد کرده و به کاهش احساس انزوا در شما کمک می‌کنند. اعضای گروه‌های حامی توانایی‌های مقابله‌ای خود را با شما به اشتراک گذاشته و توصیه‌ها و ترغیب‌های عملی به شما می‌کنند. اعضای بزرگسال خانواده می‌توانند از منافع حضور در گروه‌های حامی بزرگسالان بهره‌مند شده و اعضای جوان خانواده می‌توانند در گروه‌های حامی هم‌سن‌وسالان خود حاضر شوند.

پنج روش مهم در حمایت از عزیزان در دوران بازپروری

نقش خانواده در بازپروری از اعتیاد شامل کمک به عزیز معتاد در رفع علل زمینه‌ای که باعث اعتیاد شده‌اند و افزایش اطمینان او در دوره پاکی می‌شود. در حالی که حضور در گروه‌های حامی و برنامه‌های درمانی برای اعضای خانواده حتی پس از تکمیل درمان بسیار مفید است، روش‌های عملی روزانه‌ای وجود دارد که افراد خانواده می‌توانند با انجام آنها به عزیزشان در دروان بازپروری کمک کنند. 5 روش که شاید مهم‌ترین این کارها باشند در زیر آورده شده است:

• مراقبت خوب از خود: مراقبت فیزیکی و روحی از خود در اوایل دره بازپروری برای اطمینان از این که اعضای خانواده تمایل به بهبودی و حرکت به جلو برای ارتقاء عملکرد خانواده دارند از اهمیت زیادی برخوردار است. سالم بودن به شما در غلبه بر فراز و نشیب‌های اویل دوران بازپروری به صورتی مثبت کمک می‌کند.
• داشتن لحظات خوب در کنار هم: دوران بازپروری باید زمانی شاد باشد و یک جنبه مهم در کمک به افراد در جلوگیری از لغزش در دروان بازپروری، لذت بردن از زندگی بدون استفاده از مواد مخدر یا الکل است. یکی از نقش‌های مهم خانواده در دوره بازپروری اعتیاد، پیدا کردن روش‌هایی برای داشتن زمانی شاد و مفرح در کنار هم به عنوان خانواده است. پیدا کردن تفریح‌های جدید که به تقویت سبک زندگی پاک کمک می‌کند و ایجاد دوره‌های خانوادگی از پایه‌های مهم دوران بازپروری است.
• تسهیل تغییرات مهم سبک زندگی: تغییرات بزرگ و کوچک که می‌تواند دوران پاکی را راحت‌تر و خوشایندتر کند برای موفقیت‌آمیز بودن دوره بازپروری از اهمیت زیادی برخوردار است. یک سبک زندگی سالم برای طی کردن دوره بازپروری ضروری است و اعضای خانواده می‌توانند ایجاد این تغییرات را با خوردن غذاهای سالم‌تر، ورزش کردن خانوادگی، نگه نداشتن مواد مخدر و الکل در منزل و انجام فعالیت‌های شاد بدون وجود مواد مخدر و الکل تسهیل کنند.
• درک محرک‌ها: محرک‌ها شرایط یا وقایعی هستند که فرد معتاد را در دوران بازپروری ترغیب به مصرف دوباره مواد می‌کنند. از متداول‌ترین این محرک‌های می‌توان به استرس، عواطف منفی و احساس انزوا و تنهایی اشاره کرد. با درک چگونگی تحریک شدن عزیزتان، شما می‌توانید به آنها در غلبه با جلوگیری از محرک‌ها کمک کنید. ناهنجاری‌های خانوادگی اصلی‌ترین محرک لغزش است و نقش خانواده در بازپروری اعتیاد زمانی که درمان به پایان رسید شامل ادامه کار کردن روی ارتباطات سالم و مهارت‌های مواجهه با مشکل در سیستم خانواده است.
• درک لغزش و انحراف: آموزش‌های روان‌شناسی به میزان زیادی به درک مکانیزم های لغزش شناسایی علائم قریب‌الوقوع بودن لغزش کمیک می‌کند. انحراف، یک مرتبه استفاده از مواد در دوران بهبودی است. لغزش به معنی بازکشت به اعتیاد است که ویژگیان ناتوانی در ترک مصرف ماده مخدر یا الکل علیرغم آگاهی نسبت به عواقب منفی آن است.

شاید مهم‌ترین نکته، درک عمومی بودن نسبی علل شکست در دوران بازپروری باشد.

اصول مهم در دوران بازپروری

اصولی در دوران بازپروری وجود دارد که به اعضای خانواده در حفظ اهداف بازپروری کمک می‌کند. این اصول عبارتند از درک موارد زیر:

• بازپروری روش‌های متعددی دارد، یک روش درمانی خاص برای همه افراد تجویز نمی‌شود.
• احتمال موفقیت‌آمیز بودن یک رویکرد کل‌نگر در بازپروری که مسائل مرتبط با بدن، ذهن و روح را در نظر می‌گیرد بیشتر است.
• بازپروری باید توسط همسالان، اعضای خانواده و دوستان در اجتماع مورد حمایت قرار گیرد.
• بهبودی از امید و نگرش مثبت حاصل می‌شود. حفظ امید برای داشتن آینده‌ای بهتر و توصیف نگرش از پایه‌های اصلی بازپروری هستند.
• بازپروری یک فرایند است و پایان نمی‌پذیرد. این کار یک فرایند بازسازی زندگی، ارتقا سلامت فیزیکی و روحی و بازتعریف فرد و خانواده است.
• آخرین اصل که امیدوارکننده‌تر از همه است، بهبودی حاصل می‌شود. با گذشت هر روز، شما قوی‌تر شده و هر چه اعضای خانواده بیشتر در فرایند بازپروری شما مشارکت کنند، نتایج بهتر و خوشحال‌کننده‌ای را تجربه خواهید کرد.

"کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است"